بازرگانی یا کامِرس (به انگلیسی: Commerce) سامانه یا محیطی است که بر چشمانداز کسبوکار یک اقتصاد یا ملتدولت تأثیر میگذارد.
در حالی که کسبوکار (سوداگری) به فعالیتهای ارزشآفرین یک سازمان به منظور سود اشاره دارد،
بازرگانی به معنای کل سامانهٔ اقتصاد است که محیطی برای تجارت تشکیل میدهد.
این سامانه شامل سامانههای قانونی، اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، و فناورانه است
که در حال عملیات در هر کشوری هستند.
همچنین میتوان از آن تحت عنوان دومین جزء کسبوکار یاد کرد که شامل همهٔ فعالیتها، عملکردها و مؤسسات درگیر در انتقال کالا از تولیدکننده به مصرفکننده میباشد.
طي سالهاي اخير عمليات بازرگاني از طريق تجارت الكترونيك به انجام ميرسد.
به این صورت که مثلا در زمینه واردات مواد درخواستی به سوی فروشنده کالا یا مواد ارسال میشود و فروشنده نیز یک پیش فاکتور که اصطلاحا به آن پروفرما اینویس گفته میشود ارسال می نماید و اگر قیمت آن مورد تایید باشد خریدار به ثبت سفارش می پردازد که به صورت بانکی یا بدون انتقال ارز صورت میگیرد.
تاریخچه تجارت ادویه از ۳۵۰۰ سال قبل از مسیح و از زمان مصریان باستان آغاز شد. قسمتی از ثروت بی حساب حضرت سلیمان از تجارت ادویه و هدایای ارزشمند بازرگانان ادویه به دست می آمد.
تجارت ادویه حدود ۵ هزار سال در دست اعراب بود و سپس به خاورمیانه،مدیترانه شرقی و اروپا نیز کشیده شد.
مارکوپولو با سفرهای خود از مکان هایی دور دست، رازهایی را درمورد ادویه کشف کرد و در سفرنامه خود از مکان هایی که گیاهان ادویه ای در آن رشد می کردند، سخن گفت.
«کریستف کلمب»فلفل آمریکایی و وانیل را کشف کرد،سیب زمینی، ذرت، شکلات، بادام زمینی و بوقلمون را نیز به اروپا شناساند.
داستان های تجارت ادویه:
داستان ادویه تا آنجا پیش رفت که بین انگلیس و هلند نزاع شدیدی بر سر تجارت ادویه درگرفت.
این جنگ خونین ۲۰۰ سال به طول انجامید و زمانی حل شد که انگلیس، هند و سیلان، هلند، جاوه و سوماترا را مستعمره خود کردند
و این چهار کشور تا زمان جنگ جهانی دوم مستعمره انگلیس و هلند باقی ماندند.
تجارت ادویه نیز یکی از سود آورترین کارها بوده است
به طوری که طی قرنهای هشتم تا پانزدهم میلادی که جمهوری ونیز در همسایگی ایتالیا انحصار خرید و فروش آن را با خاورمیانه، به عنوان کانون تولید ادویه جهان، در اختیار داشته است یکی از ثروتمندترین کشورهای اروپایی محسوب می شده است.
گرانبها بودن ادویه قبل ازاینکه به خاطر مزه دار کردن غذاهاباشد،به علت آثار شگفت انگیز آن دردنیای پزشکی بوده است.
برای مثال در سال 1603 میلادی یکی از داروهای معجزهگر در درمان طاعون را جوز هندی میدانستند و یا از وانیل به جای وایاگرای امروزی استفاده می کردند.
جاده ادویه
جاده ادویه یکی از جادههای تاریخی و مربوط به به جاده ابریشم در دوران صفویه بوده است. کالاهایی مانند ادویه و پارچه از هندوستان وارد بندرعباس شده از آنجا توسط جاده ادویه با گذر از جهرم و استان فارس به سمت مرکز ایران حمل می شده است. به همین دلیل این جاده به جاده ادویه شهرت یافته است. در مسیر این جاده در نزدیکی روستای چاهتلخ چهار آب انبار و دو کاروانسرا وجود دارد اما از آنجا به بعد کوهستانی است و در جاده سنگفرش کوهستانی به چشم میخورد. که در نوع خود یکی از شاهکارهای مهندسی و جادهسازی باستانی به شمار میرود. این جاده در دوران خود آنقدر رونق و اهمیت داشت که تقریبا به اندازه جاده ابریشم مشهور بود؛ با این تفاوت که ابریشم از چین می آمد و ادویه از هندوستان!
جاده ادویه
تهیه ادویه:
ادویه از دانه (هل، خردل)، میوه (زیره)، ریشه (زنجبیل)، پیاز، برگ (برگ بو) و حتی پوسته خوراکی (دارچین) گیاهان گوناگون تهیه می شود و تفاوت آن با انواع چاشنی ها این است که ادویه را به صورت خشک شده و بیشتر موارد پودر شده مصرف میکنند
در حالی که چاشنیها را میتوان به صورت تازه استفاده کرد به علاوه چاشنی ها لزوما” از گیاهان به دست نمی آیند مانند نمک طعام که یک چاشنی معدنی است.
جالب است بدانیم که بسیاری از کشفیات جغرافیایی به دنبال دستیابی به ادویه هندی به وقوع پیوسته است!
نخستین بار درقرن شانزدهم میلادی پرتغالی هاکه از عرضه ادویه با قیمتهای گزاف ازسوی دولت ونیز به ستوه آمده بودند،
تصمیم گرفتند از طریق دریا به شرق رفته و این محصول ارزشمند را خودشان تهیه کنند.
در سال 1506 جزیره سوکوتا را درمسیر پیشروی خود به سوی هندوستان در دریای سرخ اشغال کردند
و یک سال بعد تنگه هرمز در خلیج فارس را نیز به اشغال درآوردند
و سرانجام با دستیابی به جاده ابریشم این گنج شرقی را از طریق لیسبون به اروپا سرازیر کردند.
افرادی که از ادویه جات استفاده می کردند:
بیشتر ادویه هایی که درقرون وسطی و قبل از آن مصرف می شده به همان شکل باقی مانده است،
اما برخی از انواع ادویه کاملا به فراموشی سپرده شدهاند مانند دانه های بهشتی که بعدها به وسیله انواع فلفل جایگزین شدند و کمتر نامی از آنها برده میشود.
باور اشتباهی که امروزه درباره مصرف ادویه ها در قرون وسطی وجود دارد این است که از ادویه ها برای از بین بردن بو و طعم بد غذاهای در حال فساد استفاده می شده است
در حالی که با توجه به قیمت بسیار بالای این مواد که فقط امکان استفاده از آن را توسط طبقه اشراف فراهم می کرده است، چنین تفکری کاملا بی معناست.
ادویه جات غنی از آنتی اکسیدان مانند دارچین، فلفل قرمز و… سوخت و ساز را بالا برده و میتوانند منجر به سوزاندن چربی در بدن شده و مانع از تجمع چربی اضافی در بدن شوند.
خواص ادویه جات:
ادویه جات با ایجاد احساس سیری میل شدید به غذا را کنترل و ظاهر و طعم غذا را بهتر میکنند.
غذاهای خوشمزه و با ظاهر خوب احساس رضایت خاطر بیشتری ایجاد میکنند. اگر غذا رضایت بخش نباشد، احتمال پرخوری در شما افزایش مییابد.
عادت کنید به خوراکی ها و میان وعده هایی که قبلا درست میکردید ادویه اضافه کنید.
مثلا اگر میخواهید رنگ سبز بد سوپ عدس را تغییر دهید، به آن زردچوبه اضافه کنید تا زرد شود.
اگر میخواهید مزه خوراک مرغ شیرین خود را تغییر دهید کمی فلفل به آن اضافه کنید.
استفاده از سیر به عنوان یک ماده غذایی ریشه باستانی در دنیا دارد. سیر قرن ها به عنوان یک ماده طعم دهنده غذا استفاده می شده است.
این لیستی از کشورها بر اساس تولید سیر از سال 2016 تا 2018 است که بر اساس داده های بانک اطلاعات آماری شرکت غذا و کشاورزی تهیه شده است . کل تولید جهانی سیر در سال ((2018)) 28،494،130 تن بود که نسبت به 27،648،023 تن در سال ((2017 ))3.1٪ افزایش تولید سیر داشت. چین بزرگترین تولید کننده سیر، با بیش از 78٪ تولید جهانی 22،273،802 تن می باشد.
https://vozarasaffron.com/wp-content/uploads/2021/04/سیر.jpg455675aidinhttps://vozarasaffron.com/wp-content/uploads/2020/05/logo-web-vozara-300x136.pngaidin2021-04-03 16:45:522021-04-03 16:55:33بزرگترین تولید کننده های سیر در جهان
به همان میزان که غذاها و … نمادهای فرهنگ یک منطقه یا کشور را نشان میدهند، ادویه و چاشنیهای غذایی هم توانایی تبدیل شدن به نشانههای فرهنگی را در بازار دارند.
این موضوع نشان دهنده اهمیت بالای مصرف انواع ادویهجات در داخل ایران و سایر نقاط دنیا است.
فروش ادویه به میزانی بالا رفته است که بخش مهمی از فروش طعم دهندههای غذا را در بازار تشکیل داده است
و بسیاری در این بخش مشغول به فعالیت تولیدی و تجاری هستند.
شاید شما هم در هنگام استفاده از این چاشنیهای غذایی و یا حتی دارویی به این فکر کرده باشید که سهم افراد شاغل دراین بخش چقدر است و یا اینکه به چه شکل برخی از فروشندگان ادویه توانستهاند سهم بیشتری از دیگران در بازار این محصول به دست آورند.
فروش ادویه در بازارهای داخلی و خارجی
همه افرادی که وارد بخش فروش این محصول شدهاند به نکات و موارد بسیاری توجه کردند تا بتوانند در بازار جایگاهی برای خود دستوپا کنند.
مواردی که رعایت نکردن هر کدام از آنها میتواند، نتیجه منفی را برای فعالین این حوزه در پی داشته باشد.
۱. تهیه کالا از منابع معتبر
شاید برخی از افراد، مقصود تهیه کالا و اجناس مورد نیاز از یک فروشگاه معتبر را پای با کیفیت بودن کالا بگذارند.
میتوان تا حدود زیادی این استنباط را به دلیل داشتن سابقه مناسب یک فروشگاه یا فروشنده یک کالا درست در نظر گرفت.
سابقه زیاد و درخشان میتواند دلیلی برای دریافت محصول با کیفیت باشد،
اما گاهی اوقات افراد با تجربه و کالا شناس حتی میتوانند از فروشندگان کم سابقه هم کالای با کیفیت دریافت کنند.
تفاوت تهیه کالا از یک فروشگاه معتبر و یا باسابقه و یک فروشگاه فاقد اعتبار یا کم سابقه درنحوه عرضه کالا است.
افرادی که در بازار فروش ادویه موفق عمل کردند، همیشه جنس خود را به صورت یکنواختی در بازار عرضه کردهاند و به نیازهای مشتریان در موقع مناسب پاسخ دادهاند؛ این کار باعث اعتبار سازی میشود.
حال اگر تأمین کننده ادویه نتواند جنس را سر موقع به دست فروشنده برساند، آسیب بزرگی به اعتبار دیگر فعالین در این حوزه خواهد رسید.
۲. بررسی شرایط بازارهای داخل و خارج
برای فروش ادویه در هر بازاری، چه داخلی باشد یا خارجی در ابتدا باید شرایط مصرف ادویه در آن منطقه را به خوبی شناسایی کنید.
فروش این طعم دهندهها در مناطق یا کشورهایی که استفاده انواع ادویهجات در فرهنگ غذایی آنها نیست کمی سخت است. برای این کار کافی است سری به رستورانهای شهر بزنید تا از میزان مصرف ادویهها در غذاها با خبر شوید.
به این شکل میزان مصرف هر نوع ادویه و سلیقه مردم آن منطقه تا حدود زیادی دستگیر فروشنده ادویه خواهد شد.
اما راه دیگر برای فروش ادویه در بازارهای مختلف شناخت کمبودهای غذایی مردم در آن مناطق است.
برای مثال اگر مردم بخشی از ایران یا حتی سایر نقاط دنیا از کمبود آهن رنج میبرند شما میتوانید با تبلیغ دارچین که سرشار از آهن است مردم را ترغیب به استفاده از این نوع ادویه کنید.
به این شکل با شناخت کامل کمبودها، افراد فعال در این حوزه میتوانند در بخش فروش موفقتر عمل کنند.
۳. محل فروش محصول
از دیگر نکات مهم برای افراد شاغل در این حوزه، تعیین محل یا مکان فروش است.
در صورتی که فروش این محصول از طرف فروشنده اصلی به صورت مستقیم به مردم عادی صورت گیرد باید بسته بندی محصولات به شکل کوچک و در حد نیاز آنها باشد.
یا اینکه بر روی بسته بندیها تبلیغات و توضیحات ادویه وجود داشته باشد.
این در حالی است که فروش ادویه به مراکز خورده فروشی و رستورانها به بسته بندیهای مقرون به صرفهتر نیاز دارد تا از قیمت کلی محصول کاسته شود.
در کنار نوع بسته بندی نوع بازاریابی برای معامله ادویه هم متفاوت است.
در صورتی که تصمیم دارید برای فروش محصولات به شکل مستقیم با مصرف کننده عادی در ارتباط باشید
و یا اینکه برای رستوران داران و فروشندگانی مانند سوپر مارکتها قرار است کالا تهیه کنید نوع بازاریابی متفاوت است.
اهمیت این موارد مانند موارد دیگر است و نباید به آنها کم توجهی شود.
۴. تأثیر نام و برند در فروش کالا
برای فروش هر کالایی نام و برند آن میتواند فروش کالا را تحت تأثیر خود بگیرد.
در این بخش هم برند سازی یکی از عوامل مؤثر است
که فروشندگان آن باید موارد مناسب را در نظر بگیرند تا بتوانند در حوزه فروش ادویه موفق عمل کنند.
در کنار این موضوع، طراحی مناسب لوگو که بر روی بسته بندیها قرار میگیرد و در تبلیغات به عنوان نمادی از ادویهجات برشمرده خواهد شد یک موضوع مهم برای این بخش است.
۵. سطح بندی کیفیت محصولات
در بخش فروش میوه و ترهبار شاید شنیده باشید که کیفیت محصولی درجه یک یا درجه دو است.
در حوزه ادویهجات هم سطح بندی کیفیت کالا بسیار مهم است؛
زیرا مشتری به این شکل با کیفیت محصولی که خریداری میکند، آشنا میشود و میداند که هزینه پرداخت شده بابت کالا در حد کیفیت آن بوده است.
این روش برای جلب رضایت مشتری بسیار مهم و ارزشمند است که به بالا رفتن فروش در سطوح مختلف بازار کمک زیادی میکند.
۶. برنامهریزی در فروش
برای فروش ادویه چه در بازارهای داخلی و چه در بازارهای خارجی بهتر است یک برنامه فروش یا بیزینس پلن وجود داشته باشد.
به این شکل میتوان طی یک برنامه مشخص به میزان مشخصی از فروش رسید.
داشتن یک بیزنس پلن مشخص شرایط فروش در بازار ادویه را تقویت میکند
و در هنگام مواجه با موانع و مشکلات میتواند یک مسیر مشخص را در اختیار فروشنده قرار دهد.
۷. روشهای فروش
همانطور که برای کالاهای دیگر روشهای فروش متعددی وجود دارد برای فروش ادویه هم راهها و روشهای مختلفی وجود دارد.
انتخاب روشهای موجود یا ابداع کردن یک روش جدید برای فروش بستگی به امکانات و شرایط فروشنده دارد؛
فروشنده است که تعیین میکند چه روشی برای رسیدن به میزان حداکثری فروش مناسبتر است.
فروش از طریق یازاریابی
اگر شما قصد فروش کالا به صورت عمده را دارید بهتر است به این راه توجه زیادی کنید.
فروش از طریق بازاریابی به این معنی است که باید برای فروش کالای خود به فروشگاههای فروشنده این کالا یا رستورانها بروید و برای فروش ادویه با آنها مذاکره کنید.
در واقع شما باید به دنبال مشتری خود بگردید.
خورده فروشی
شاید شما فروشنده کلی و عمده ادویه نباشید و تصمیم داشته باشید این کالا را به شکل جزئی به فروش برسانید.
برای اینکار میتوانید مانند همه دیگر کسبوکارها از یک مغازه استفاده کنید.
فروش اینترنتی
این روش از فروش در سالهای گذشته به شدت افزایش پیدا کرده است
و میزان رشد آن در سالهای بعد هم به همین ترتیب افزایش پیدا خواهد کرد.
فرقی نمیکند که تصمیم به فروش کالا به شکل عمده داشته باشید یا جزئی، این راه برای هر دو شکل بسیار مناسب است.
صادرات و واردات ادویه برای فروش
تنوع بالای ادویهجات در سبد مصرفی مردم ایران نشان دهنده میزان بالای مصرف این کالا را نشان میدهد.
حال باید برای این تقاضا چارهای اندیشید تا از افزایش قیمت و از دست رفتن بازار فروش ادویه جلوگیری به عمل آید.
۱. واردات ادویه
موضوعی که واضح است، کمبود ادویهجات در بخش تولیدی داخل است. به شکلی که عمده نیازهای بازار ادویهجات داخل ایران از کشورهای دیگر مانند هند، اندونزی و … تأمین میشود.
علت این امر به غیر از کمبود ادویه در بازار ایران، دلیل دیگری هم دارد.
برخی از ادویهجات خاص ایران نیست و تولید و بومی کشورهای دیگر است،
به همین دلیل واردات آنها در شرایط کنونی بهتر است و به این شکل میتوان نیازهای بازار در این بخش را تأمین کرد.
هر چند که این موضوع میتواند برای افراد علاقهمند به فروش ادویه یک فرصت تلقی شود و با غنیمت شمردن فرصت اقدام به تولید انواع ادویهجات کنند تا سهمی برای خود از بازار ادویهجات به دست آورند.
۲. صادرات ادویه
اما همه افراد فعال در حوزه ادویهجات میدانند که بخش صاردات ادویه بسیار گسترده است
و با توجه به مصرف بالای ادویهجات در کشورهای عربی و دیگر کشورهای همسایه شرایط را برای صادرات این کالا به میزان قابل توجهی افزایش داده است.
شرایط تجاری ایران با کشورهای همسایه خود به نسبت خیلی دیگر از کشورها مناسبتر است و این موضوع کار فروش ادویه را برای فعالین در این حوزه تبدیل به یک فرصت کرده است.
کشورهایی مانند عراق، امارات و … از جمله کشورهایی هستند که بازار مناسبی برای فروش دارند و میتوان شرایط آنها را به سادگی بررسی کرد.
همیشه برای صادرات کالا و به خصوص ادویهجات نیاز نیست تا آن کالا را در کشور تولید کرد.
شرایط جغرافیایی ایران به شکلی است که میتوان انواع ادویهجات را از کشورهای دیگر وارد کرد و بعد از انجام بسته بندیهای جدید اقدام به صاردات آنها کرد.
درحال حاضر هم افراد زیادی از این طریق توانستهاند سهم قابل توجهی از بازار را برای خود به دست آورند.
راهنمای خرید ادویه به صورت عمده از بازرگانی بانی فراورده های وزرا
حال اگر تصمیم دارید به بخش تجارت ادویه وارد شوید باید از یک فروشگاه معتبر کالای خود را تهیه کنید.
بازرگانی بانی فراورده های وزرا یکی از فروشگاههای معتبر در زمینه فروش ادویه است که کیفیت محصولات آن توانسته مشتریان را به خوبی راضی کند.
علاوه بر این بازرگانی بانی فراورده های وزرا همیشه در کنار مشتریان خود قرار دارد و با تأمین ادویهجات مورد نیاز آنها،
https://vozarasaffron.com/wp-content/uploads/2021/03/download-4.jpg500500aidinhttps://vozarasaffron.com/wp-content/uploads/2020/05/logo-web-vozara-300x136.pngaidin2021-03-30 15:31:252021-03-30 15:31:45راهنمای فروش ادویه در بازارهای جهانی
تولید زنجبیل به اقتصاد بسیاری از کشورها مانند هند، اندونزی، نیجریه و بنگلادش کمک میکند.
هند بیشترین حجم کاشت و برداشت جهان را با 17 درصد در اختیار دارد و کشور چین با 12 درصد در مقام دوم قرار میگیرد.
کشورهایی که در سال 2016 بیشترین حجم صادرات را داشتند عبارتند از چین با 337.3 میلیون دلار (58.7 درصد کل صادرات)، هلند (12 درصد)، نیجریه (4.9 درصد) و تایلند (4.7 درصد) که بدون شک قیمت زنجبیل روی این حجم ارزش بالا بیتاثیر نیست
حجم تولید زنجبیل در تایلند 135514 تن بوده است تا از نظر تولید رتبه پنجم را در اختیار بگیرد و در سال 2014 تقریبا 6.28 درصد کل تولید زنجبیل در دنیا متعلق به این کشور باشد.
این کشور همچنین چهارمین صادرکنند برتر زنجبیل در دنیا با ارزش 27.2 میلیون دلار بوده است و در سال 2016 4.7 درصد کل زنجبیل صادر شده به صورت غیرپودر و خرد نشده را به خود اختصاص داده است.
بر اساس آمار منتشر شده توسط فائو، کشور هند با تولید 996,041.00 هزار تن زنجبیل بزرگترین کشورتولیدکننده زنجبیل می باشد.
بعد از کشور هند ، کشورهای چین و نیجریه هر کدام با تولید552,192.00هزار تن و 375,305.00 هزار تن در رتبه های دوم و سوم این رده بندی قرار دارند.
#
Countries
Metric Tons
1
#1 India
996,041.00
2
#2 China
552,192.00
3
#3 Nigeria
375,305.00
4
#4 Nepal
293,094.00
تاریخچه آمار تولید زنجبیل در هند
تاریخ
تن
2019
996،041 .00
2018
893،242 .00
2017
1،070،000 .00
2016
1،109،000 .00
2015
760،000 .00
https://vozarasaffron.com/wp-content/uploads/2021/02/ginger.jpg163310aidinhttps://vozarasaffron.com/wp-content/uploads/2020/05/logo-web-vozara-300x136.pngaidin2021-02-19 18:17:012021-02-19 18:17:04بزرگترین کشوره های تولید کننده زنجبیل
آمار منتشر شده توسط سازمان فائو نشان می دهد که کشور اندونزی با تولید 91 هزار تن دارچین اولین کشور بزرگ تولید کننده دارچین می باشد.
به گزارش مرکز اطلاع رسانی رتبه، بعد از کشور اندونزی کشورهای چین و ویتنام هر کدام با تولید 77 هزار و 35 هزار تن به ترتیب در رده های دوم و سوم دنیا قرار دارند.
کشورهای تولید کننده دارچین
دارچین محصول بومی کشورهای مختلفی مانند برمه، هند و سریلانکا است؛
همچنین این چوب معطر در بخشهایی از آمریکای جنوبی نیز پرورش پیدا میکنند.
در میان تولیدکنندگان پیشرو چوب دارچین بعد از سریلانکا باید به کشورهای اندونزی، چین و ویتنام نیز اشاره کرد.
در سال 2014 کشور اندونزی حدود 43 درصد از کل تولید دارچین در جهان را به خود اختصاص داده بود؛
سالانه بیش از 90 هزار تن دارچین به ارزش حدود 85 میلیون دلار در این کشور تولید میشود. این محصول خوش عطر از دامنههای مرتفعترین کوه آتشفشانی در اندونزی گرفته میشود.
یکی دیگر از کشورهای پیشرو در تولید دارچین کشور چین است که 33 درصد از کل تولید جهان را تشکیل میدهد؛
دارچین کاسیا یکی از انواع چوب دارچین است که در این کشور به صورت عمده تولید میشود؛
دارچین کاسیا دارای طعم و عطری قوی است.
کشور ویتنام حدود 15 درصد از تولید دارچین در جهان را به عهده دارد و در مصارف داخلی استفاده میشود،
همچنین ویتنام یکی از صادرکنندههای این محصول به دیگر کشورهای جهان است. دارچین سایگون در ویتنام محصولی محبوب و پرکاربرد است.
سریلانکا از بهترین کیفیت در تولید دارچین برخوردار است و 8 درصد از تولید دارچین جهان را در سال 2014 به خود اختصاص داده بود.
میزان مزارع دارچین در سریلانکا حدود 25 هزار هکتار است که وسعت این مزارع در طی سالهای مختلف کاهش یافته است.
لیست کشورهایی که بالاترین مقدار تولید کننده دارچین در دنیا را در اختیار دارند :
رتبه
کشور
2016 (تن)
1
اندونزی
91300
2
چین
77055
3
ویتنام
35516
4
سریلانکا
16931
5
مداگاسکار
2460
6
تیمور شرقی
111
7
گرانادا
73
8
Sao Tome and Principe
59
9
دومینیکن
52
10
کومورس
15
11
سیشیل
3
https://vozarasaffron.com/wp-content/uploads/2021/02/Cinnamon.jpg526800aidinhttps://vozarasaffron.com/wp-content/uploads/2020/05/logo-web-vozara-300x136.pngaidin2021-02-19 16:45:292021-02-19 16:45:32بزرگترین کشورهای تولید کننده دارچین
بر اساس گزارشی که سازمان فائو اخیرا منتشر کرده، ایران در تولید ۲۲ محصولات مهم کشاورزی در میان هفت کشور برتر قرار داشته و جایگاه سیزدهم را در خاورمیانه و آفریقای شمالی به خود اختصاص داده است
و کشورهای چین، ایالات متحده و برزیل جایگاه اول تا سوم تولیدکننده محصولات کشاورزی در دنیا هستند.
کشاورزی بخشی اساسی از اقتصاد جهان است که عمدتا برای کشورهای در حال توسعه نقش حیاتی دارد.
چرا که کشاورزی منبع اصلی اشتغال، درآمد و غذا است و این نیازهای اساسی توسط کشاورزی در سراسر جهان برآورده می شود.
طبق اعلام سازمان فائو، سهم جمعیت کشاورزی ۶۷ درصد از کل جمعیت جهان است
همچنین صنعت کشاورزی ۳۹.۴ درصد از تولید ناخالص داخلی را ثبت کرده و در آن ۴۳ درصد از کل صادرات شامل کالاهای کشاورزی است.
در حالی که به گفته کارشناسان جهانی، پویایی بسیاری از کشورهای در حال توسعه به تولید محصولات کشاورزی و تامین امنیت غذایی آنها بستگی دارد،
آمارهای جهانی منتشر شده بیانگر این است که حدود ۱۱ درصد از زمین های سراسر جهان تحت اشغال کشاورزی است
و حدود ۲۶ درصد از آنها برای چرای حیوانات استفاده می شود.
در ادامه نگاهی به ۱۰ کشور برتر جهان در سال ۲۰۲۰ و جایگاه ایران در بین دیگر کشورها می اندازیم؛
1-چین
بزرگترین کشور تولیدکننده برنج در جهان| ۱۰ تا ۱۵ درصد از زمین های چین مناسب کشاورزی است آمارهای جهانی نشان می دهد که کشور چین ۷ درصد از زمین های قابل کشت را در اختیار دارد
و با این کار ۲۲ درصد از جمعیت جهان را تأمین می کنند.
در حقیقت در قرن بیستم، چین تلاش کرد تا جمعیت زیادی را تأمین کند و پس از آن، به روزرسانی سیاست ها و فناوری های کشاورزی باعث بزرگ شدن، خودکفایی و رشد چین شد.
این در حالی است که یک مقام ارشد برنامه ریزی اقتصادی چین هشدار می دهد که نگهداری این جایگاه بسیار دشوار است.
گفتنی است به دلیل جاده سازی و ساختمان سازی های بی رویه، در سال ۱۹۴۹ چین یک پنجم از زمین های قابل کشت خود را از دست داد
و اکنون فقط ۱۰ تا ۱۵ درصد از زمین های چین برای کشاورزی مناسب است. جالب است بدانید در حال حاضر چین بزرگترین کشور تولید کننده برنج در جهان است.
صنعت کشاورزی چین در سال ۲۰۲۰
2-ایالات متحده آمریکا؛
بهترین کشور در فناوری کشاورزی|ایالات متحده آمریکا بالاترین میزان الوار را در جهان تولید می کند ایالات متحده به دلیل علم کشاورزی خود مشهور است و برخی از فناوری های پیشرفته کشاورزی را در جهان ارائه می دهد.
این یک الگوی برای بسیاری از کشورها در بخش کشاورزی است و کشاورزی ایالات متحده به طور مداوم با افزایش نرخ در حال توسعه است.
توسعه در این کشور به واسطه تجزیه و تحلیل محصول، ماشین آلات نوآورانه تر و افزایش استفاده از رایانه اشاره دارد!
به طور خلاصه، می توان گفت که ایالات متحده بهترین کشور در فناوری کشاورزی است.
بر اساس آمارهای جهانی، کشاورزی در ایالات متحده پس از سال ۱۹۹۰ هر ساله ۵ درصد گسترش یافته است. علاوه بر این، تولید هر کارگر کشاورزی هر ساله ۰.۸۴ درصد افزایش می یابد.
از سوی دیگر ایالات متحده آمریکا بالاترین میزان الوار را در جهان تولید می کند
چون تقریباً ۷۰ درصد از کل جنگلهای این کشور مجاز به قطع هستند.
گفتنی است در ایالات متحده، ذرت بزرگترین محصولی بوده که به میزان بالغ بر ۲۷۴ میلیون تن تولید کرده،
پس از آن دانه سویا با تولید بالغ بر ۷۴ میلیون تن قرار داشته است.
گندم نیز سومین محصول تولیدی این کشور بوده که در سال ۲۰۲۰ رکوردی به میزان بالغ بر ۶۹ میلیون تن تولید داشته اند.
شایان ذکر است که عمده محصولات تولیدی در ایالات متحده شاما «نیشکر، سیب زمینی، قهوه، چغندر قند و موز» است.
3-برزیل؛
بزرگترین تولیدکننده قهوه، گوشت گاو، اتانول و سویا در جهان برزیل در طول تاریخ یکی از بهترین کشورهای کشاورزی است و اقتصاد آن بر اساس کشاورزی بنا شده است. حدود ۴۱ درصد از کل زمین های برزیل، نحت کشاورزی است.
این سرزمین ۲.۱ میلیارد هکتار مساحت دارد
و زمین های اشغال شده توسط کشاورزی در این کشور تقریبا ۸۶۷.۴ میلیون هکتار است.
اولویت اول تولید این کشور نیشکر است؛
به طوری که در تولید نیشکر، برزیل رهبر جهانی است و هر ساله ۶۰۰ میلیون تن تولید می کند.
از سوی دیگر برزیل دومین تولیدکننده دانه سویا در جهان نیز هست.
همچنین آمارهای جهانی گواه این امر است که کشور برزیل بزرگترین صادر کننده قهوه، گوشت گاو، اتانول و سویا در جهان محسوب می شود در حقیقت.
حدود ۷ درصد از سطح برزیل برای تولید محصولاتی که شامل دانه های سویا است استفاده می شود. گفتنی است یک سوم از پرتقال های سراسر دنیا در برزیل تولید می شود.
4-هند؛
رتبه اول تولید شیر در جهان بر اساس داده های جهانی در حال حاضر کشاورزی هند حدود ۵۸ درصد از درآمد زندگی مردم این کشور را تأمین می کند.
در حقیقت کشاورزی منبع اصلی درآمد بیش از نیمی از جمعیت این کشور است
که ۱۷ تا ۱۸ درصد به تولید ناخالص داخلی آنها کمک کرده است.
هند بزرگترین تولید کننده بیشتر میوه ها در جهان است
که شامل موز، انبه، لیمو، پاپایا و سبزیجات از جمله نخود است.
علاوه بر این هند ادویه هایی نیز تولید می کند که شامل زنجبیل، فلفل و چیلی است.
جالب است بدانید کشور هند در تولید شیر مقام اول،
میوه خشک دوم، تولید ماهی سوم، تخم مرغ چهارم و رتبه پنجم تولید مرغ در سراسر جهان را دارد.
آمارهای جهانی نشان می دهد که در ۱۴ سال گذشته تولید کشاورزی هند از ۸۷ میلیارد دلار به ۳۹۷ دلار افزایش یافته است که نشان از ۱۱ درصد نرخ رشد سالانه دارد.
لازم به یادآوری است که کشاورزی هند دارای جنبه های مختلفی است و تنها با پرورش دام و باغداری ۶۰٪ به تولید ناخالص داخلی هند کمک می کند.
5-روسیه؛
۲۳ میلیون هکتار از زمین های خود را تحت کشت محصولات کشاورزی درآورده است در روسیه، ۱۳ درصد از زمین های کشاورزی برای تولید چغندر قند، گندم و سیب زمینی مورد بهره برداری قرار گرفته است.
در حقیقت روسیه عمدتا درگیر اقتصاد صنعتی است و دارای یک صنعت کشاورزی بزرگ است و حدود ۶ درصد از کل تولید ناخالص داخلی روسیه توسط صنعت کشاورزی قبضه شده است.
با این کار، صنعت کشاورزی روسیه ۱۶ درصد از فرصت های اشتغال را برای عموم مردم فراهم می کند.
داده های جهانی نشان می دهد که بیش از ۲۳ میلیون هکتار زمین در روسیه زیر کشت محصولات کشاورزی می رود و حدود نیمی از سطح زمین های زیر کشت در این کشور به کشت غلات اختصاص داده می شود.
گندم غالب ترین محصول غذایی در سراسر روسیه است.
6-فرانسه
حدود ۷ درصد از فرانسوی ها از بخش های مختلف کشاورزی کسب درآمد می کنند فرانسه حدود ۷۳۰ هزار مزرعه دارد که حدود ۷ درصد از مردم از کشاورزی یا بخشهای دیگری مانند شیلات و جنگلداری درآمد دارند.
در فرانسه تقریباً همه افراد درگیر فعالیت های مرتبط با کشاورزی هستند که شامل تولید کالاهای کشاورزی و غیره است که نشان می دهد جمعیت فرانسه در بخش کشاورزی بسیار زیاد است.
گفتنی است در سراسر اتحادیه اروپا، فرانسه بهترین تولید کننده دانه های روغنی، غلات، چغندر قند، شیر و گوشت گاو است.
فرانسه همچنین بزرگترین صادر کننده نوشیدنی است و این افزایش ۶ درصدی را در سال های اخیر نشان می دهد.
7-مکزیک
۵۰ درصد از زمین های بخش کشاورزی مکزیک به پرورش دام تعلق دارد کشاورزی در مکزیک از نظر تاریخی و سیاسی برای اقتصاد این کشور بسیار مهم است. البته در تولید ناخالص داخلی مکزیک، کشاورزی درصد کمی کمک می کند. این کشور به صادرات کشاورزی نیز مشهور است.
از سوی دیگر محصولات مهم مکزیک شامل گندم، نیشکر، فلفل، ذرت، موز، آووکادو، لوبیا و سایر میوه های گرمسیری است.
جالب است بدانید در مکزیک، حدود ۱۵ درصد از زمین ها توسط بخش کشاورزی اشغال شده و حدود ۵۰ درصد از آنها برای دام استفاده می شود.
به همین دلیل تولید دام در مکزیک به میزان قابل توجهی انجام می شود که شامل مرغ، تخم مرغ، گوشت گاو و شیر است.
8-ژاپن
کشاورزی ژاپن تنها ۲ درصد از تولید ناخالص داخلی را تأمین می کند بر اساس گزارشات جهانی، کشاورزی ژاپن فقط ۲ درصد از تولید ناخالص داخلی را تأمین می کند و حدود ۱۰ درصد از مردم این کشور در مزارع زندگی می کنند.
آنها کاملاً از فرهنگ غذای سنتی ژاپنی، که برنج همراه با غذاهای دیگری همچون غلات، ماهی، سبزیجات و گیاهان کوهی است حمایت می کنند.
با گذشت زمان، مصرف برنج طی ۴۰ سال کاهش یافته و در عوض غذای روزانه که شامل شیر، سایر محصولات لبنی و گوشت می شود، افزایش یافته است.
به این ترتیب تولید برنج در سالهای گذشته ۲۰ درصد کاهش یافته است.
9-آلمان؛
سومین صادر کننده محصولات کشاورزی جهان| 10 درصد آلمانی ها مشغول کشاورزی ارگانیک هستند تولید برجسته کشاورزی آلمان شامل گوشت خوک، مرغ، سیب زمینی، شیر، غلات، گوشت گاو، چغندرقند، کلم، جو و گندم است. از سوی دیگر حدود ۸۰ درصد از اراضی کشور توسط جنگلداری و کشاورزی بکار گرفته شده است.
در حال حاضر در آلمان، قسمت های جنوبی و غربی دره های رودخانه ای پوشیده از باغ های انگور است
و محصولات کشاورزی آلمان از منطقه ای به منطقه دیگر کاملا متفاوت است.
بر اساس آمارهای جهانی آلمان در صادرات کالاهای کشاورزی در رتبه سوم جهان قرار گرفت و حدود یک سوم از محصولات کشاورزی صادر شده از آلمان است.
جالب اینجا است که امروز تقریباً ۱۰ درصد از آلمانی ها به کشاورزی ارگانیک مشغول هستند.
10-ترکیه
بالغ بر ۱۹ درصد از اشتغال در ترکیه توسط بخش کشاورزی تامین شده است کشاورزی در ترکیه شغل اصلی عامه مردم است در حالی که صنایع و بخش های خدمات به طور مداوم در حال افزایش هستند.
کشور ترکیه دارای شرایط آب و هوایی مناسب، خاک حاصلخیز و بارندگی قابل توجهی است که تولید هر نوع محصول را امکان پذیر می کند
لذا تقریباً در تمام مناطق ترکیه، کشاورزی انجام می شود.
گفتنی است در مناطق کوهستانی ترکیه، پرورش طیور در مقیاس وسیعی انجام می شود که یک چهارم به ارزش ناخالص کل تولید مزرعه کمک می کند.
در ترکیه، گندم بیشترین تولید و دومین کالای تولید شده چغندر قند، سومین محصول شیر و آخرین مورد گاو است.
داده های آماری نشان می دهد که حدود ۱۹.۲ درصد از کل اشتغال در ترکیه در سال ۲۰۱۸ – ۲۰۱۹ توسط بخش کشاورزی تأمین شده است.
ترکیه همچنین بزرگترین تولید کننده زردآلو، انجیر، کشمش و فندق است از سوی دیگر ششمین تولید کننده تنباکو است.
صنعت کشاورزی ترکیه در سال ۲۰۲۰
ایران؛
برترین تولیدکننده پسته طبق اعلام سازمان فائو ایران در تولید ۲۲ محصول مهم کشاورزی در میان ۷ کشور برتر قرار دارد.
در حقیقت ایران در تولید پسته رتبه اول،
در تولید خرما رتبه دوم و در تولید سیب در جهان چهارم است.
از سوی دیگر به گفته فائو، مهمترین محصولات این کشور گندم، برنج، سایر غلات، چغندرقند، میوه ها، آجیل، پنبه و تنباکو است.
ایران همچنین تولید فراورده های لبنی محصولات، پشم و مقدار زیادی از چوب را به خوبی انجام می دهد.
جالب اینجااست که در این کشور مناطق آبیاری از سیستم های ذخیره آب مدرن یا از سیستم باستانی قنات تغذیه می شوند.
به این ترتیب ایران در میان ۱۴ کشور منطقه خاورمیانه و آفریقای شمالی در رتبه سیزدهم قرار دارد.
https://vozarasaffron.com/wp-content/uploads/2021/02/60281.jpg481720aidinhttps://vozarasaffron.com/wp-content/uploads/2020/05/logo-web-vozara-300x136.pngaidin2021-02-19 16:04:062021-05-30 12:22:57۱۰ کشور برتر تولید کننده محصولات کشاورزی در سال ۲۰۲۰ وجایگاه ایران
صادرات زعفران در کشور ما قوانين و شرايط خاص خود را دارد.
قوانین صادرات زعفران در حال حاضر به شرح ذير مي باشد :
خريد و بسته بندي زعفران
دريافت گواهي استاندارد
دريافت گواهي بهداشت دامي نباتات ( حسب مورد )
ارائه کارت بازرگاني
ارائه مجوز صدور زعفران
وزارت اقتصاد و امور دارایی برای صادرات زعفران قانونی وضع کرد که اگر صادرکنندگان میخواهند مالیات صادرات محصولشان در نظر گرفته نشود
باید کد ملی کشاورزی را که از آن زعفران خریدهاند را ارائه دهند.
این قانون باعث شد کشاورزان از ترس اینکه مبادا این کد ملی باعث شود از گرفتن یارانه دولت محروم شوند، زعفران خود را به صادرکنندگان نفروشند
و بجای آن محصولشان را به دلالان و واسطههایی که زعفران را به صورت قاچاق به کشورهای دیگر ارسال میکنند بفروشند.
همین روند سبب شد تا سال گذشته با کاهش صادرات زعفران مواجه شویم.
تشریفات صادراتی قطعی
برای صدور زعفران از کشور قبل از هر چیز تهیه مدارک و اخذ مجوزهایی لازم است.
صادرکننده زعفران باید با در دست داشتن این اسناد و مدارک به گمرک محل صدور زعفران مراجعه نماید.
اسناد لازم برای مراجعه به گمرک:
کارت بازرگانی صادرکننده زعفران
معرفی نامه یا وکالتنامه اظهارکننده زعفران به گمرک
گواهی استاندارد (حسب مورد)
گواهی قرنطینه دامی و نباتی (حسب مورد درخواست خریداران زعفران)
گواهی بهداشت (حسب مورد درخواست خریداران زعفران)
صورت عدل بندی
مجوز صدور (حسب مورد)
ثبت محصول در گمرک
بعد از خريد و بسته بندي و دريافت گواهي هاي بهداشتي در مورد زعفران نوبت به ثبت اين محصول در گمرک جمهوري اسلامي ايران مي رسد.
با ارائه اظهار نامه صادرات زعفران مي توان محموله درخواستي را براي صادرات آماده کرد
و در اولين فرصت به گمرک همراه با بار زعفران ارسال کرد.
بعد از بررسي گواهي هاي بهداشت و استاندارد زعفران و همچنین پرداخت هزينه هاي گمرکي اعلام شده توسط صادرکننده زعفران , محموله مورد نظر پلمب و آماده ارسال مي گردد.
لازم به ذکر است که در مورد اظهارنامه صادرات زعفران نياز به مشخصات کامل صادرکننده زعفران , خريدار زعفران در کشور , مقصدکشور مقصد ,کشور مبدا ,نوع و کيفيت زعفران ارسالي , قيمت صادر شده به ارز و … مي باشد.
پس از تکمیل اظهارنامه، اظهارنامه و مدارک ضمیمه آن به قسمت احراز هویت گمرک تسلیم می گردد.
احراز هویت:
۱. صحت اسناد و مدارک تسلیمی
۲. صحت مندرجات از لحاظ نوع و تعرفه زعفران و ارزش اظهار شده با اسناد
۳. صلاحیت صادرکننده زعفران
ارزیابی
بعد از واریز وجوه متعلقه، اظهارنامه به دایره ارزیابی ارسال و بعد از تعیین ارزیاب زعفران مورد ارزیابی قرار می گیرد.
بعد از بازدید محتویات بسته ها و تطبیق آن از لحاظ نوع، تعداد، ارزش و سایر اطلاعات مورد نیاز چنانچه ایرادی مشاهده نشود، اظهارنامه امضاء و مهر شده
و نسخه ای از اظهارنامه بعنوان پروانه صادراتی به صاحب زعفران تحویل میشود تا نسبت به صدور زعفران اقدام نماید.
کارت بازرگانی
مبادرت به امر صادرات زعفران بصورت تجاری مستلزم داشتن کارت بازرگانی است که توسط اتاق بازرگانی و صنایع و معادن صادر و به تأیید وزارت بازرگانی می رسد.
کارت بازرگانی سندی است که به موجب آن می توان اقدام به صادرات و واردات زعفران نمود و بنام متقاضیان اعم از اشخاصی حقیقی (ایرانی و غیرایرانی)، اشخاص حقوقی صادر می گردد.
صادرکنندگان زعفران و خدمات دارای کارت بازرگانی باشند یا نباشند در طول اجرای برنامه سوم توسعه (بند ب ماده ۱۱۳) مشمول پرداخت عوارض و مالیات علی الحساب نخواهند بود.
کلیه شرکتهای تعاونی کارت بازرگانی خود را صرفأ از اتاقهای تعاون جمهوری اسلامی ایران دریافت می نمایند.
خصوص ضرورت کنترل محموله های صادراتی مشمول مقررات اجباری استاندارد در گمرکات:
اعلام تاریخ انقضای مصرف، پروانه بهره برداری، علامت استاندارد ایران بر روی زعفران و بسته بندی مناسب.
در صورت نداشتن پروانه کاربرد علامت استاندارد معتبر، ارائه گواهی صادراتی از شرکتهای بازرسی مورد تأیید مؤسسه یا ادارات کل استاندارد استانها ضروری است.
مشکلات عمده ی صادرات زعفران
صادرات و تجارت خارجی یکی از مسائل مهم اقتصادی در تمام کشورها می باشد.
هر کشوری فارغ از موانع و محدودیت های تعرفه ای و غیرتعرفه ای، برای حداکثر کردن سود تجاری خود به دنبال شناخت مزیت نسبی خود در تولید و صادرات آن کالاها وخدمات می باشد.
کشور ما نیز از این قاعده مستثنی نیست؛
هر چندکه ثروت نفتی ما، باعث کم توجهی به امر صادرات غیرنفتی شده است.
در این میان، محصولات کشاورزی و از جمله زعفران در ایران از مزیت نسبی در تولید و صادرات برخوردار هستند.
بازرگانی یا کامِرس (به انگلیسی: Commerce) سامانه یا محیطی است که بر چشمانداز کسبوکار یک اقتصاد یا ملتدولت تأثیر میگذارد.
در حالی که کسبوکار (سوداگری) به فعالیتهای ارزشآفرین یک سازمان به منظور سود اشاره دارد،
بازرگانی به معنای کل سامانهٔ اقتصاد است که محیطی برای تجارت تشکیل میدهد.
سامانه شامل سامانههای قانونی، اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، و فناورانه است که در حال عملیات در هر کشوری هستند.
همچنین میتوان از آن تحت عنوان دومین جزء کسبوکار یاد کرد که شامل همهٔ فعالیتها، عملکردها و مؤسسات درگیر در انتقال کالا از تولیدکننده به مصرفکننده میباشد.
واحدهای بازرگانی
فعالیت های اجرایی بازرگانی می تواند به وسیله فرد، گروه و یا سازمان و تشکیلات انجام پذیرد و بصورت خصوصی یا دولتی و یا مختلط اداره گردند که به ویژگی های هر یک از آنها می پردازیم.
واحدهای بازرگانی خصوصی
این سامانه ها بوسیله فرد و یا افرادی که قصد همکاری با یکدیگر را دارند، بوجود می آیند. در واحدهای بازرگانی انفرادی، سرمایه گذاری، مسئولیت، تصمیم گیری و نحوه اداره بنگاه به عهده یک نفر است. حوزه فعالیت های آنان محدود، در زمینه رقابتی ضعیف و دوره فعالیت آنها نیز غالبا کوتاه است.
هرچند محاسنی از قبیل آزادی در کار، محدود بودن واحد، امکان ارتباط مستقیم با مشتری برای واحدهای خصوصی برشمرده می شود.
اما این واحدها دارای عیوبی نیز هستند که بعضی از آنها عبارتند از: محدود بودن سرمایه، برنامه ریزی و نحوه مسئولیت در قبال طلبکاران. به همین دلیل گرایش به تولید واحدهای بازرگانی گروهی روز به روز بیشتر می شود. در این واحدها، عده ای از اشخاص سرمایه های معنولا کم یا زیاد خود را روی هم می گذارند تا با مجموع آنها به انجام امور بازرگانی بپردازند.
واحدهای بازرگانی دولتی
در واحدهای بازرگانی دولتی، تامین سرمایه به عهده دولت است و عوامل اجرایی آن را کارمندان دولت تشکیل می دهند.
هدف از تشکیل این واحدها در مجموع مصلحت و بهبود اوضاع اقتصادی و اجتماعی کشور است.
تجارت و بازرگانی(علائم آن) از زمان پیدایش انسان تاکنون وجود داشته و در آینده نیز همچنان وجود خواهد داشت.
هر چند روندها و فرایندهای انجام این کار به مرور زمان دچار تغییر و تحول شده، اما داد و ستد کالا همواره یکی از مهمترین نیازهای بشر بوده و در آینده نیز ادامه خواهد داشت.
با این حال، انجام این کار مستلزم داشتن مهارت در برخی حوزهها و مسائل بوده که یکی از مهمترین آنها تسلط بر واژگان تجارت بینالمللی است. اصطلاحات بازرگانی مهم در بازرگانی خارجی، واژگانی بوده که به صورت متفقالقول مورد قبول تمام کشورها، تجار و بازرگانان جهان است. این واژگان هر کدام دارای بار کارمعنایی خاصی در بازرگانی خارجی بوده و تسلط بر آنها بر تمام فعالان این حوزه ضروری و مهم است. اهمیت اصطلاحات تجارت بینالملل از آنجاست که هم در مکاتبات تجاری و هم در مذاکرات بازرگانی با طرفهای خارجی اهمیت خواهد داشت. بنابراین عدم تسلط بر آنها، افراد را به دردسر خواهد انداخت. ما در این مقاله تلاش میکنیم تا به مهمترین این اصطلاحات اشاره و آنها را تعریف کنیم.
در فایل زیر چکیده ای از علائم اختصاری رایج در امور بازرگانی(واردات و صادرات) گرداوری شده است: